نی از جمله قدیمی ترین سازهای اصیل ایرانی است و در دسته سازهای بادی قرار می گیرد.این ساز از یک لوله استوانه ای از جنس نی ساخته می شود و در سر تا سر آن سوراخهایی وجود دارد.

نی از جمله سازهای بی زبانه است و صدای آن از طریق دمیدن نفس نوازنده به درون آن ایجاد می شود و سپس نوازنده نی ،با باز و بسته کردن سوراخها توسط انگشتان هر دو دستش، طول موج ارتعاش را کم و زیاد می کند و به این طریق صدای خارج شده زیر و بم می شود.

ساز نی قابل کوک کردن نیست و نمی توان آن را با سایر سازها هماهنگ کرد،به همین خاطر از نی بیشتر در تکنوازی ها استفاده می شود.

 وسعت صدای نی در حدود 2 اکتاو و نیم است ولی با فشار هوا ،  اجرای صداها در اکتاوهای بالاتر نیز امکان پذیر است و با آن می توان ویبراسیون،نت های مقطع،تریل،ترمولو،نگهداشتن نت پایه و... را اجرا کرد.

نی تقریبا در تمام نقاط ایران رواج دارد و با اندکی تغییرات با نامهای مختلفی نامگذاری شده است که از آن جمله می توان به نی کوتاه،نی بلند،نی هفت بند،دوزله،قره نی و...اشاره کرد.

زمانی که از نی نام برده میشود بیشتر "نی هفت بند" مد نظر است که طرفداران بیشتری در بین نوازندگان دارد.